EXOTISCH
De kamer is hoog en groot en kaal.
Langs de wanden staan twaalf stoelen
met houten armleuningen, eigenhandig bekleed met vaalgroene
ribfluweel door iemand met een enthousiast nietpistool. Er klinkt
zachte fluitmuziek met vreemde intervallen.
Een kleine man met een
witte jas komt binnen. Hij loopt met zijn blik op de grond gericht dwars door de ruimte
en gaat via een deur naar een klein kamertje, waar hij achter een
tafeltje, waarop een wit kanten kussentje ligt, gaat zitten. Ik word
geacht hem te volgen.
Ik ga ook zitten en leg mijn beide
handen op het witte kussentje.
Hij pakt mijn handen vast en zegt: 'Rug
? Pijn?' En knikt vervolgens zelf ja. 'Slapen? Slecht?' Nog eens
knikt hij ja. Hij gebaart me met hem mee te lopen en weer gaan we
dwars door de kale kamer. 'Naar kamer vier ' : drie behandeltafels op
een rij. Ik mag op de middelste gaan liggen, naast een mevrouw met
een buik, waar zeker vijf naalden uit oprijzen.
Ik vertoef minstens een uur, nog steeds
begeleid door de fluitmuziek, met blijvend uitzicht op die buik,
voorzien van onder stroom staande naalden op de ligbank.
Die nacht voor het eerst sinds maanden
geen rugpijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten