vrijdag 31 mei 2013

ONS HUIS


Met zijn platte enigszins hellende dak,
de witte muren,
omgeven door een groene tuin,
lijkt het een vakantiehuis:
een huis aan zee, dat verdwaald is in de bossen.
Er leefden een dochter en twee zonen,
maar een kind is er niet geboren.
Zo bleef er iets ontbreken aan de ziel van ons huis.

De logeerpartij van twee dames-dreumesen maakt dat gemis goed.




klik hier voor meer weerKlank

donderdag 30 mei 2013

KLEUREN


Paarse jas
smaragden tas

duifgrijze shawl

rode kool

kanariegele trein

parelmoeren schelp

witte huis met groene luiken

blauwe regen

hardroze rododendron,

een regenboog is niet genoeg.


klik hier voor meer weerKlank

woensdag 29 mei 2013

 

MEELEVEN


Veel van wat ik heb meegemaakt in mijn leven
heeft bijgedragen aan het vergroten van mijn empathie en begrip voor anderen.
De dood van mijn ouders, de geboorte van mijn kinderen, een verbroken vriendschap, mijn huwelijk, ziek zijn, ontslag, verhuizing;
grote en minder grote gebeurtenissen droegen bij aan het leren kennen en begrijpen van mezelf en zo aan het kunnen kennen en begrijpen van de ander.

Het leven leert mij op die manier meer verwantschap en meer verbinding te voelen.
Existentiële eenzaamheid
kan worden verzacht door de gelijke ervaring te delen.

De ervaring van sterven echter kan niet meer worden ingezet voor meer empathie en begrip.
Doodgaan wordt niet verzacht door de ontmoeting met een ander die hetzelfde meemaakte.

Dood is de eenzaamste weg.

klik hier voor mijn site


dinsdag 28 mei 2013

ADEM-LES


Zie een baby ademen:
op de inademing rijst het buikje,
op de uitademing daalt het.
Zo natuurlijk, zo vanzelfsprekend.

Observeer je eigen adem eens:
ontspannen bij de inademing?
Of háál je adem, als een taak, een opdracht?
waarbij je buik gespannen aanvoelt terwijl je inademt?

Lucht is er in en om ons, steeds.
We hoeven er ons niet voor in te spannen.



klik hier voor mijn site

maandag 27 mei 2013

HARTJES


Aan mijn ketting hangen twee harten.
Het ene hart kreeg ik bijna 38 jaar geleden.
Het andere hart is van recentere datum.
Het ene is glad en eenvoudig van vorm, in de loop van de jaren wat bekrast en gebutst.
Het andere is open, bewerkt, sierlijk vorm gegeven met krullen.
Het ene is sober, het andere barok.

Zo is mijn liefde.
Gegroeid
van eenvoudig naar gelaagd,
van onbevangen naar volwassen,
van wondermooi naar wondermooi.


 klik hier voor mijn website

zondag 26 mei 2013

TROOST


Troost is er zijn wanneer je nodig bent.
Troost is de ander dragen.
Troost is nabijheid met ruimte.
Troost is de tranen van de ander zien
en met lege handen durven blijven staan.

 





zaterdag 25 mei 2013

WITTE NACHT


Eindelijk begrepen waarom een slapeloze nacht
nuit blanche of notte bianca heet.

Om de spoken ?
Om je bleke gezicht?
Om je lege geest?

Nee, kijk dan!
De volle maan licht alles wit.



klik hier voor mijn site

vrijdag 24 mei 2013

LEVEN



Het leven als een reis, dat beeld spreekt mij aan.
Een reis die ik aanvaard, maar die niet vastligt.
Een tocht, waarin ik beslissingen neem , maar die niet mijn geplande route is.


Immers als ik zou denken dat alles wat in mijn leven gebeurt, een gevolg van mijn eigen handelen of nalaten is, dan onderschat ik de invloed van de ander, van de wereld en overschat ik mijn eigen zeggenschap.


Als ik het leven zie als een geschenk dat zich gaandeweg (!) ontvouwt, dat mij om reactie vraagt en reageren maar niet om 'sturing', dan, in dat geval, is leven een voortdurende verrassing, dan mag ik nieuwsgierig zijn en onbevangen.Mijn keuzes liggen dan niet van tevoren vast. Ik hoef niet alles te begrijpen en te weten om toch verantwoordelijk met mijn leven om te gaan.

Zou ik dat kunnen, zou het überhaupt kunnen: zo tegen het leven aankijken?

Elke dag opnieuw de wereld, het leven als nieuw ervaren, gelijk een pelgrim op een onbekende route?



klik hier voor meer weerKlank

donderdag 23 mei 2013

 

AFSCHEID (2)


Afscheid nemen doet pijn
De pijn van nooit meer en de pijn van voorbij.
Afscheid nemen doen we voortdurend.
We verbreken vriendschappen.
We begraven dierbaren.
We leven deze dag en ook die is voorbij.
We breken op om verder te gaan.

Elke keer opnieuw kan ik innerlijk mijn biezen pakken,
om afscheid te nemen van deze minuut, dit uur, deze dag.
Elke keer opnieuw kan ik stil staan bij wat ik nu achterlaat, me realiserend dat de dood dichterbij komt.
Dat innerlijk op pad gaan inspireert mij om te leven, om te leven wie ik ben.
Die gedachte aan de dood inspireert mij om nú te leven, zoals ik ben.



klik hier voor meer weerKlank

woensdag 22 mei 2013

VOORBEREIDING


De maaltijd verzorgd,
de vriendschap onderhouden,
het werk gedaan,
de tuin gemaaid,
de verjaardag gevierd,
de zieke bezocht,
de cursus gevolgd,
de workshop gegeven,
de email beantwoord,
de vakantie voorbereid,
het blog geschreven....

en nu nog even Portugees leren.



klik hier voor mijn site

dinsdag 21 mei 2013

VERANTWOORDELIJK




In de existentiële psychotherapie is verantwoordelijkheid een kernbegrip.

De een denkt bij het woord verantwoordelijk meteen aan schuldig ( ik dus) , de ander koppelt het meer aan verstandig.

Door verantwoordelijkheid te nemen maak je je leven tot het jouwe , eigen je je het toe, verdraag je je eigen keuzes en reken je die niet toe aan anderen. De angst die bij het leven hoort wordt zo hanteerbaar. Dat is het idee van de existentiële therapie.

Een van de zaken die bij het nemen van die verantwoordelijkheid mij regelmatig in de weg staat is (de angst voor) het oordeel van anderen.

Een van mijn dierbare opleiders had daar een oplossing voor. Zij zorgde ervoor dat ze elke dag begon met de tekst, die zij op haar kaptafel had staan. Die tekst maak ik ook de mijne.

“What others think about me is none of my business.”



klik hier voor mijn weerKlank

maandag 20 mei 2013

STRIJKEN


Ik houd niet van conflicten.
Ik wil ze ook niet met de mantel der liefde bedekken.
Ik probeer eerlijk te zijn en tegelijk respectvol,
de ander te zien en mezelf niet uit het oog te verliezen.
Ik oefen dus in het omgaan met conflicten.

Ik houd niet van huishoudelijke karweitjes.
Achter de naaimachine zal je mij niet vinden.
Strijken doe ik daarentegen graag.
Alle plooien glad maken, voor het oog weer mooi.
Is dat de mantel der liefde?




Ga hier naar mijn website

zondag 19 mei 2013

STOKPAARDJES VERVOLG


Een paar blogs geleden schreef ik:




Voller van liefde. De liefde meer toelaten in onszelf en voor onszelf .
Onszelf toestaan te zijn wie we zijn met alles wat er in ons is, gewenste en ongewenste kwaliteiten, zodat we ook anderen kunnen toestaan te zijn wie ze zijn.

Toestaan is niet te verwarren met toegeeflijk zijn. Toegeeflijk zijn is onderstoppen en met de mantel der liefde bedekken: doen alsof het niet bestaat, zodat je er niets aan hoeft te wijzigen.

Onszelf toestaan te zijn wie we zijn, is als goede archetypische moeder of vader onszelf vanuit een onvoorwaardelijke liefde met zachte hand sturen. Niet naar een Beter Mens, maar naar diegene die we in wezen zijn.



klik hier voor meer weerKlank

 


zaterdag 18 mei 2013

MUZIEK


Muziek om te dansen
          om getroost te worden
          om te analyseren
          om uitgedaagd te worden
          om te spelen
          om gedragen te worden
          om te zingen
          om in ondergedompeld te worden

en deze dagen leer ik over
muziek om te helen en geheeld te worden.



klik hier voor meer weerKlank

vrijdag 17 mei 2013

 

EXOTISCH




De kamer is hoog en groot en kaal.

Langs de wanden staan twaalf stoelen met houten armleuningen, eigenhandig bekleed met vaalgroene ribfluweel door iemand met een enthousiast nietpistool. Er klinkt zachte fluitmuziek met vreemde intervallen.

Een kleine man met een witte jas komt binnen. Hij loopt met zijn blik op de grond gericht dwars door de ruimte en gaat via een deur naar een klein kamertje, waar hij achter een tafeltje, waarop een wit kanten kussentje ligt, gaat zitten. Ik word geacht hem te volgen.

Ik ga ook zitten en leg mijn beide handen op het witte kussentje.

Hij pakt mijn handen vast en zegt: 'Rug ? Pijn?' En knikt vervolgens zelf ja. 'Slapen? Slecht?' Nog eens knikt hij ja. Hij gebaart me met hem mee te lopen en weer gaan we dwars door de kale kamer. 'Naar kamer vier ' : drie behandeltafels op een rij. Ik mag op de middelste gaan liggen, naast een mevrouw met een buik, waar zeker vijf naalden uit oprijzen.

Ik vertoef minstens een uur, nog steeds begeleid door de fluitmuziek, met blijvend uitzicht op die buik, voorzien van onder stroom staande naalden op de ligbank.

Die nacht voor het eerst sinds maanden geen rugpijn!



donderdag 16 mei 2013

TROUW (2)


Ik beloof je trouw.
Ik beloof je door trouw te blijven aan mezelf jouw vertrouwen niet te beschamen.
Ik beloof je dat ik mijn liefde zal inzetten om jou te zien in je volmaakte onvolmaaktheid.
Ik kan je niet beloven dat ik blijf beantwoorden aan het beeld dat je van mij hebt, zoals jij mij niet kunt beloven dat je altijd dezelfde blijft.
Ik beloof je op zoek te gaan naar wat ons bindt als er iets is dat ons scheidt.
Ik beloof je jouw eenzaamheid te beschermen.
Ik beloof je jouw schouder te zoeken voor mijn verdriet.
Ik beloof je mijn armen als troost.
Ik beloof je trouw.

16 mei 1944 : de trouwdag van mijn ouders.


woensdag 15 mei 2013

BOEKEN


Kleine Sjang en zijn vriendjes,
Existential psychotherapy,
Misschien wisten zij alles,
het Tibetaanse boek van leven en sterven,
in duizend zoete armen
de ontembare vrouw.

Zusterlijk zij aan zij.
Twee wanden met boeken.
Mijn geschiedenis.





klik hier voor mijn site.

dinsdag 14 mei 2013

MOMENT


Het gestapelde hout op het terras,
kruidig geurende blokken
blijken stoer en beschermend
voor
de merels die hun nest bouwden.
Zij vliegen beurtelings en rakelings
af en aan langs mijn raam,
wormen transporterend van gras naar nest.

Wanneer de schilder bezig is,
wachten ze voorzichtig,
desnoods tot de avond.



klik hier voor mijn website

maandag 13 mei 2013

STOKPAARDJE




Ik berijd nogal wat stokpaardjes.
 
Dat oefenen ruimte geeft bijvoorbeeld, of dat liefde het belangrijkst is in het leven.
Dat verdriet en vreugde hand in hand gaan.
Maar ook dat de mens per definitie alleen is en dat dat een grote pijn is.
We doen heel veel om ons niet alleen te voelen.
We passen ons aan.
We willen samenvallen met de ander, met anderen, opgenomen zijn in een groter geheel.
We willen ondergaan in een gemeenschap, maar zien niet dat het behoren tot een gemeenschap slechts de illusie geeft niet meer eenzaam te zijn.
De eenzaamheid van het individu wordt vervangen door de afgeslotenheid van de (kleine) groep en in die zin door een meta-eenzaamheid.
Als we onze eigen eenzaamheid zouden kunnen omarmen, zou ons handelen niet meer voortkomen uit angst alleen te zijn en zouden we liefdevoller in het leven kunnen staan.

Mijn stokpaardjes zijn mij dierbaar.

zondag 12 mei 2013

VRIENDSCHAP


samen

wandelen
het leven doornemen
dieper graven
eten
kletsen
muziek maken
winkelen
stil zijn
stoeien
koffie drinken
onderzoeken
luisteren

dragen en gedragen worden, dat is vriendschap.



klik hier voor mijn website

zaterdag 11 mei 2013

TIJD



Mijn grootmoeder was een 19e-eeuwse.
Mijn kleindochter is van de 21ste eeuw.
Mijn kleindochter is naar haar oma vernoemd.
Ik ook.
Hoe voelbaar is het verstrijken van de tijd in mij.



klik hier voor mijn website

vrijdag 10 mei 2013

MIDDAGSLAAPJE


Heel langzaam en zacht duw ik de deurklink naar beneden, open de deur en kijk om het hoekje. Onmiddellijk beweegt er iets in 't bedje. Een lief blond koppie met slaapoogjes schiet overeind, steekt beide armpjes uit en straalt: 'Oma!'
Ik til haar op, voel het warme lijfje tegen me aan, haar zoet slaapgeurende hoofdje op mijn schouder.
'Schaapje, schaapje, heb je witte wol?' , zing ik, teer met haar dansend.
'Nongk', zegt ze. En weer zing en dans ik Schaapje, schaapje.
'Nongk': en nog een keer.
Puur geluk.



klik hier voor meer weerKlank

donderdag 9 mei 2013

ZIN


Leven is een groot geheim,
zoekend en zwervend,
licht ik de sluier soms op,
aanvaard ik en geef me over.

Zoekend en zwervend,
proef ik de diepten, geniet ik de toppen
aanvaard ik en geef me over,
eenzaamheid en vrijheid.

Proef ik de diepten, geniet ik de toppen,
liefde draagt en doet mij leven
eenzaamheid en vrijheid
innerlijk weten van de weg.

Liefde draagt en doet me leven.
het vuur van de beweging
innerlijk weten van de weg
leven is een groot geheim.


klik hier voor mijn website

woensdag 8 mei 2013

MUZ(I)E(K)


Douchen in de stralen van Canto Ostinato.
Een mantel van Mozart's requiem aantrekken.
Dwalen door een Rückertliederbos.
Zwemmen in de zevende van Bruckner.
Schuilen onder Una furtiva lagrima.
Omarmd door Bellini in Casta Diva.
Dansen met Piazolla's Oblivion.
Getroost door Veni veni me sequere.
Ondergestopt door het tweede pianoconcert van Rachmaninov.
Rusten in Schuberts Schwanengesang.

Geen grens tussen muziek en ik.



klik hier voor mijn site

dinsdag 7 mei 2013

 

MEDITEREN


Adem strijkt langs mijn neusvleugels.
In en uit.
Uit en in.
Zal ik aardbeien kopen of is het te vroeg?
Naar mijn neusvleugels.
In en uit.
Uit en
Ik hoor een sirene, 'gauw een weesgegroetje' zou mijn moeder zeggen.
Neusvleugels.
In en uit, uit en in.
In
Heerlijk gezongen gisteren, Barbara, 'a mourir pour mourir'.
Neus.
In en uit.
Dit wordt een heerlijke lentedag.
Neus!
In en , ach wat,
Ik ga naar buiten!



klik hier voor mijn site

maandag 6 mei 2013

VREUGDE


Statig woord - vreugde - , ouderwets ook.
Ingetogen klinkt het, en een beetje zuinig.
Sprankelend en stralend, dat zou vreugde moeten zijn.
Blijmoedig, maar dat is ook ouderwets.
Vrolijk en dartel misschien?
Zodat je niet meer op je stoel kan blijven zitten
en dansend door het leven gaat?

Maar dan past vreugde niet meer bij verdriet.
Terwijl ze tegelijk in ons bestaan.
In vreugde zit verdriet en in verdriet zit vreugde.
Hoe langer hoe meer ervaar ik dat.
Mijn tranen van verdriet zijn als mijn tranen van vreugde.
Zij ontlenen hun bestaan aan elkaar.




klik hier voor meer weerKlank

zondag 5 mei 2013

INDONESIE




Onze moeders zijn er geboren.
Pisang, jeruk en kacang.

In het spoor van Nederlands-Indië werd onze vakantie.
Selamat djalan.

Maanden geleden betaald.
Terima kasih banyak.


Vandaag wegens gebrek aan belangstelling geannuleerd.
Kassian.




klik hier voor meer weerKlank

zaterdag 4 mei 2013


NIET THUIS


Zout geurt het zand.
Basso continuo het water, 
de krijsende meeuwen de melodie.
Wind maakt mijn haren wild,
zon veegt mijn gezicht bruin.

Volmaakt moment aan zee.




klik hier voor mijn website

donderdag 2 mei 2013

SLEUR



Ik heb er een hekel aan om gewoon gras te maaien, baantjes te trekken en precies te weten hoeveel er nog moeten en hoe lang het nog gaat duren. Ik verras me zelf liever met een cirkel met bijcirkels, of een route langs de rand, een patroon dat hoe langer hoe kleiner wordt. En al blijft het dezelfde grasmat, het is zo nooit hetzelfde rondje.
Elke dag koken , elke dag aardappelen-groenten-vlees(vervanger) vind ik een opgaaf. De ijskast opendoen en ter plekke een gerecht verzinnen is meer mijn stijl. Mijn pasta met tomatensaus lijkt dezelfde, maar de ene keer gaat er bleekselderij en quorn in, en de andere keer juist veel knoflook en takjes rozemarijn.

Door terugkerende karweitjes subtiel te veranderen kruid ik het dagelijks leven.



klik hier voor meer weerKlank

woensdag 1 mei 2013

 

SCHRIJVEN (3)



Schrijven is blijvend tastbaar maken.
Schrijven is het leven ten volle beleven elke dag opnieuw.
Schrijven is het leven een tweede podium geven.


          
Schrijven is niet onthechten.
Schrijven is een onstilbare honger naar zijn.
Schrijven is een onlesbare dorst naar diepgang.

      
En dan lees ik dit :
Wantrouw elke drijfveer tot schrijven, behalve de vreugde van het
formuleren. (Godfried Bomans)



Mooie richtsnoer!





klik hier voor mijn site