waar zijn de tranen
waarin ik gewassen word
en ik jou kan drenken
waar zijn de tranen
die zonnebloemen voeden
en watervallen doen klateren
waar zijn de tranen
die mij laten troosten
en mijn zakdoek bestaansrecht geven
waar zijn de tranen
die de daken wassen
de tuinen vergroenen
ik zoek de tranen
die verzachten
die oplossen
de tranen
die ongemakkelijk
om een antwoord vragen
©margrietlenglet2020
vandaag haat ik
mooie woorden
mijn mooie woorden
die eigen wijsheid aanpraten
die mij doen denken
dat ik weet
vertrouwen
aanvaarden
deinen op het leven
die gemakshalve overslaan
dat ik taartjes eet en
netflixseries kijk
dat ik
lapzwansend lummelend
mijn leven leef
©margrietlenglet2022
metgezel angst
poortwachter en broeder
kijkt naar de buiten-ogen
luistert naar de buiten-oren
hoort verpletterende oordelen
ziet verfoeiende blikken
en sluit op zijn hoede de binnenste poort
reisgenoot vrijheid
gevangene en zuster
vraagt om zuurstof
roept om ruimte
krijgt geen kans
loopt geen risico
maakt geen fouten noch leert daarvan
©margrietlenglet2022
aarzelend tastend
zoekt zij
angstig haar weg
zo kijk ik naar haar
mijn blik is als
een werphout
dat mij terugkerend
blind maakt
voor mijn eigen
verlammende beklemming
of loopt zij
voorzichtig zorgvuldig
en met aandacht
©margrietlenglet2022
het bestaat
het wonder
van de stromende regen
van de verzengende zon
het wonder
van het vurige verlangen
van het pijnlijke missen
het wonder
van het eeuwige zoeken
van het spaarzame antwoord
wonderen zijn de wereld niet uit
©margrietlenglet2022
door die ene keer
of was het vaker
dat ik veroordeeld werd
verliet ik mijn stem
in de chaos
schreef ik mijn eigen geluid
tegemoet
was het mijn berouw
of toeval
dat ik gelukkig werd
©margrietlenglet2020
