WACHTEN

Ik wacht graag. Altijd al.

Als kind zat ik het liefst te wachten op het muurtje voor het huis.

Anderen aan je voorbij zien komen.

Geen deelnemer zijn, maar toeschouwer.

Wachten op de trein, het toneelstuk, de kassa.

Niets doen, niets kunnen doen, niets hoeven doen.

Wachten op iets dat nog geen vorm heeft, op een verrassing.

Het grote bijzondere kan zo dadelijk geschieden.

Gelegitimeerde tussentijd, die dromen mogelijk maakt.

Adempauze als cadeau.

Met mij op reis kan je de vorige trein bijna halen.

Ik stel de werkelijkheid liever nog een beetje uit.

Bezoek mijn website eens!