TROUW
Al lang wilde ik over trouw schrijven,
maar mijn pen gaat alle kanten uit. Ik schrijf over liefde en over
angst, over vriendschap en discipline, maar tot de kern van het woord
trouw kom ik niet.
Trouw blijkt voor mij beladen.
Trouw is allereerst en vóór alles
jezelf wegcijferen en er voor de ander zijn. Zo is het mij meegegeven
en zo is het beklijfd. Dan kan trouw een zware last worden. Er voor
iemand zijn omdat je het beloofd hebt, iets volhouden tegen eigen
innerlijk weten in. Gebondenheid en regelmaat nemen dan de plaats in
van trouw.
Maar ik wil trouw zien als iets
feestelijk.
Trouw als baken in het leven, als
meerpaal voor vriendschap en liefde.
Trouw aan elkaar, elkaar vasthouden,
elkaar dragen.
En : trouw aan jezelf . Luisteren naar
wat je te bieden en te verlangen hebt. Dat kan ook betekenen dat je
'de trouwe' in jezelf aanspreekt en dat je iets doet dat mogelijk
niet overeenstemt met je eigen verlangens op dat moment. Als dat met
liefde gebeurt dan vind ik misschien daar toch de verbinding met wat
me in de opvoeding is meegegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten