STILTE

Al mediterend zou ik me dood schrikken als ik werkelijk de stilte vond.

Ik vind het heerlijk dat er zich altijd wel een stem in mijn binnenste roert.

Ik houd van mijn innerlijke conversaties en van de gedachten die met razende snelheid langs komen. 

Ik ben dus zelden op zoek naar werkelijke stilte. Wel probeer ik mijn zachtere stemmen te horen wanneer de scherprechter of de innerlijk criticus weer eens al te voortvarend de preekstoel bestijgt.

Zoals ik – niet mediterend – probeer te luisteren naar het kloppen van de specht en het slaan van de vinkjes terwijl er toch echt ook voortdurend auto's, ronkende zagen of blaffende honden te horen zijn.

Op zoek gaan naar de stilte is voor mij vooral: proberen te luisteren naar het goede, het mooie, het blije en me daardoor te laten voeden. Zo kan ik het slechte, het lelijke, het verdrietige zijn eigen plaats gunnen en het dragen.

Klik hier voor meer weerKlank