SAMEN
als ik aankom bij
het eindeloze meer
van het gedeeld verdriet
denk ik het zwart en koud
als een verlaten bergpoel
maar
de oevers staan vol kleurige bloemen
er ligt een vlonder in de stralende zon
de treurenden zwemmen in de tranen
van hen die gisteren huilden
omhuld worden zij
door het warme meer
van het gedeeld verdriet
©margrietlenglet2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten