STIL

bij de eerste schrik
hielden mensen hun adem in
slopen op kousenvoeten
elkaar op afstand voorbij
ternauwernood groetend
zij haalden zwijgend hun brood
blindelings staken ze de lege straten over

maar de zon bleef schijnen
en alleen de anoniemen stierven
dus raasden motoren over dijken
werden heggen luidruchtig gesnoeid
denderden vrachtwagens
vol gewinkelde overvloed 
door de steden
rot op met je corona
rot op met je stilte 
wij zijn heus niet bang

©margrietlenglet2020