VLUCHTEN

ik spreek schande over mezelf
en buig mijn hoofd
houd angstvallig
mijn armen gesloten
om mijn eigen ruimte 
niet prijs te geven
aan de duizenden
die naamloos
zonder bed opstaan
en wandelen,
struikelen, hardvochtig
worden tegengehouden

ik zal schande blijven spreken
tot ik de namen ken
de ogen zie
en zachtaardig handel
struikelend
zonder uitkomst