H. MIS
De
rinkelende bellen dwingen mij op mijn knieƫn.
Uit mijn aard pas ik me aan,
vanzelfsprekend reageert mijn lijf.
Zo vertrouwd en zo verleden tijd.
Het ritueel troost het kind in mij
vervreemdt de volwassene .
Ik zing uit de grond van mijn hart,
een toonladder tussen toen en nu.
Uit mijn aard pas ik me aan,
vanzelfsprekend reageert mijn lijf.
Zo vertrouwd en zo verleden tijd.
Het ritueel troost het kind in mij
vervreemdt de volwassene .
Ik zing uit de grond van mijn hart,
een toonladder tussen toen en nu.
klik hier voor meer WeerKlank
Geen opmerkingen:
Een reactie posten