CHANSONS

Un mexicain basané was het eerste Franse chanson dat ik bewust hoorde; het klonk als een kinderliedje , zo onbezorgd en vol plezier.
En daarna kwam Brel met
'Adieu l'Emile je t'aimais bien,c'est dûr de mourir au printemps, tu sais.'
Ik begon de tekst te begrijpen en huilde mee.
Mijn grote liefde in mijn studententijd was Barbara,
die kwijnend en toch vrolijk 'à mourir pour mourir' zong, volmaakt aansluitend bij de melancholie en het theater van het leven op dat moment.
Serge Reggiani met zijn stem als van een gesuikerde pinda, knapperig en sensueel voerde me in de volwassen wereld.
De woordspelletjes van Brassens waren te hoog gegrepen voor mij, die van Guy Béart met 'Un quidam' nog net niet.
De poëzie van Jean Ferrat, maakte mijn liefde voor het Franse lied compleet.

Ik zing nu Bergerettes, Franse volksliedjes, Brel, Barbara en Piaf.
Lang niet genoeg.

Klik hier voor meer weerKlank