VERDRIET

Verdriet is claustrofobisch.
Er is geen ontsnappen aan verdriet.

Je kunt proberen het te verdrinken ( krijg je koppijn van), je kunt proberen het weg te lachen ( word je echt niet vrolijker van), je kunt proberen het te negeren, het verdriet blijft gewoon. 

Er is geen ontsnappen aan. Vluchten kan niet meer.

Dat zo zijnde kun je er maar beter naast gaan zitten: je verdriet in je armen nemen en er bij blijven. Het niet verloochenen, maar erkennen. Tranen vergieten en tijd nemen. En nog meer tijd nemen en weer tranen vergieten. Ooit komt dan het moment dat het verdriet jou even de ruimte geeft, je laat ontsnappen naar vreugde en blijheid.

Klik hier om mijn website te bezoeken