Herfstwandeling

 

 

de beuken die mij begroeten
zijn zonder oordeel
niet eens verbaasd dat ze me
al zo lang niet gezien hebben 
ze ontvangen me
en vouwen hun takken 
behoedend
boven mijn hoofd
ze stellen geen vragen

ze nemen me 
als onderdeel

als ik er ben
ben ik er
als ik er niet meer ben
missen ze me niet