ALZHEIMER

haar rijzige gestalte
waarmee ze ooit voor de klas stond
was als een wilgentak kromgebogen
haar handen in haar schoot
streken haar rok glad 
en verkreukelde hem weer
onophoudelijk
haar ogen keken nergens naar
zij spiegelden geen ziel

elke aai over haar bol
ontving ze dankbaar
zo ook haar pap en haar appelmoes

'als gij niet wordt als kinderen'
dacht ik even
maar zo gelaten afhankelijk
zijn kinderen niet


©margrietlenglet2016