onschuldig
zacht en teer
drinkt ze wel
plast ze goed
net geboren
gaat ze leven
horten stoten
slapen waken
(en de ouders
argusogen
spieden haar rust
haar wakker ook)
eens geboren
hoort zij erbij
een van ons
opgenomen
alsof zij er altijd al was
©margrietlenglet2025
de blaadjes zweven
de beukennootjes huppelen
mijn haren dansen
mijn jas zwiert
alles beweegt
vrolijk vanzelf
op de suizende klank
van de wind
en dan
ineens
als bij een stoelendans
is de muziek voorbij
doodstil
de stilte ná de storm
leeg en beklemmend
©margrietlenglet2025
de beuken die mij begroeten
zijn zonder oordeel
niet eens verbaasd dat ze me
al zo lang niet gezien hebben
ze ontvangen me
en vouwen hun takken
behoedend
boven mijn hoofd
ze stellen geen vragen
ze nemen me
als onderdeel
als ik er ben
ben ik er
als ik er niet meer ben
missen ze me niet
©margrietlenglet2025
de tijd kruipt
straks was eerst
toen binnenkort
en nu
dadelijk
dadelijk
wordt er gebaard
en geboren
een kind
een te groot woord
te log en te onwrikbaar
voor zo'n teer wezentje
klein en beweeglijk
nauwelijks los
van de moederschoot
©margrietlenglet
nut en schaamte
stromen werktuiglijk
door de haarvaten
nietsdoen
en lanterfanten
luieren en
ledigheid
des duivels oorkussen
nietwaar
schaamteloos
ligt het kussen
op het gras
terwijl ik naar
de wolken kijk
naar de wind
die de notenboom
beweegt
de nog zomerse geur
van de laatste roos
de herfstige schaduw
van zonnestralen
de enkele verdwaalde
regendruppel
zij verheffen
het nietsdoen vanzelf
tot nut
©margrietlenglet2025
