MOOI WEER

er is genoeg geregend
gesomberd en gedruild
de zon schijnt
achter de wolken weliswaar
maar ik ga hem
tevoorschijn sleuren
zodat er overvloedig licht valt
op de klimroos vol rode knoppen
en de warme stralen
de klaver weer uitbundig doen geuren



 ©Margriet Lenglet

TRANEN

de zoute zee
is een veilige zee
hij beschermt tegen
de eisen van het land 
als daar zijn 
handen schudden en converseren
luchtzoenen geven en hard werken

de zoute zee is
mijn schuilplaats
tegelijk


©Margriet Lenglet

 

ETIKET

de tranen krijgen namen
ze heten smart of wee
en soms ook vreugde
maar de letters bereiken hen niet
de tranen luisteren slechts 
naar het hart
dat geen woorden kent
voor de pijn 
van het van mens uit mens uit mens
geboren zijn


©Margriet Lenglet

AL EEN

daarom is de zee zout
om alle tranen vergoten
daarom is de zon warm
om alle omarmingen gegeven
daarom is de wind omhullend
om alle zoenen gekust


en als ik weer gezwommen heb 
in mijn gulle tranen 
wil ik me warmen  
aan vele toegenegen armen
laat ik me bedelven
onder zacht troostende zoenen 


©Margriet Lenglet

ONTMOETING

de vele penselen
in allerlei tinten gedoopt
schilderen van uit het midden
met karmozijnen strepen, 
hoeken van vermiljoen,
ultramarijne bogen en gouden stippen
een uitzonderlijke mandala
zinderend van liefde

de verstrijkende tijd vernietigt
de veelkleurige cirkel
die allicht sporen nalaat
in ontvankelijke harten 




©Margriet Lenglet

WATER

als stijgend grondwater
- niet te stuiten
natuurgegeven -
sijpelen de tranen
aanzwellend door de dijk
van verstandige afstand

geen zandzak of zakdoek 
houdt de doorbraak tegen


©Margriet Lenglet

MACHINE

midden in de nacht
de warme nacht
start hij op
lawaaierig
als een niet te stuiten diesel
de lopende band

ongevoelig voor een ontspannen adem
voor moede ogen of een slaapverlangend lijf
stoomt hij voort
vol ongesorteerde gedachten
die even vluchtig zijn
als werkelijk

o was die transportlijn
maar uitgerust uitgerust
met een dodemansknop

©Margriet Lenglet

STORTREGEN

met kniebeschermers aan
en oogkleppen op
beslaat hij met doffe klappen
vierkante meters grond
met onderhoudsvrije tegels

overzichtelijk en netjes
wordt zijn eigen achtertuin
niets op aan te merken maakbaar

terwijl hij tevreden
zijn handwerk beschouwt
stroomt de regen neer en 
zet het keurige perceel blank 

met zijn handen uit zijn eigen boezem
vervloekt hij de groot-industriëlen
die het klimaat verpesten 


©Margriet Lenglet

SPEELTUIN

er zijn de roekelozen
die in het klimrek hangen
uitgelaten gillend in de zweefmolen
rondzwieren
zich bont en blauw vallen
en
er zijn de angsthazen
die voortgeduwd schuifelend
zich ternauwernood overgeven
aan de glijbaan
krampachtig plaats nemen 
in de draaimolen
en 
er is het kind, ik ben het kind
dat ingekeerd op de schommel zit
meebewegend op de wind 
behaaglijke buitenstaander


©Margriet Lenglet

SAMENHANG

de telefonist van het gemoed
koppelt in zijn routine 
samen en gelukkig
afscheid en tranen
trouw en eeuwig
alleen en zielig
tot hij ontdekt
dat deze gewoonte-schakeling
de lijn verstoort

dan geeft hij moedig
zonderlinge tweetallen
een verbindende kans


©Margriet Lenglet

EIGEN WEG

als ik verdwaal 
in de storm van het leven
verleiden de huichelachtige heksen me
hun eigen doodlopende weg te bewandelen
 
de conventionele wolven verheugen zich
likkebaardend in mijn bijstere spoor

maar in tranen durf ik niet te weten
en bewandel elk mogelijk pad
onbevangen maar niet roekeloos
nieuwsgierig en verrast


©Margriet Lenglet


 

SCHEPPEND

op het bureau
de lege envelop
het boodschappenlijstje (van vorige week)
de laatste drie bankafschriften
de losse postzegels (voor internationale post)
de oude visitekaartjes 
en verlopen kortingsbonnen (oranje tompoucen bij de Hema)
de telefoonlijst
het dagboek (dat al volgeschreven is)
de toegangskaart voor de dierentuin
de uitnodiging (voor een feest in april)
en de verdwaalde waaier

op het bureau
slaken zij collectief
een zucht van verlichting
want uit onderzoek blijkt
slordige mensen zijn creatief 


©Margriet Lenglet

NU

een berg 
is een berg
is een berg

een berg 
bestaat niet
als er geen dalen zijn
waarin hij rust
als er geen ruimte is
waarin hij rijzig zichtbaar wordt

zo is 
het nu
het nu is

het nu bestaat 
omdat het rust in 
gisteren
en krachtig zichtbaar wordt
in morgen


©Margriet Lenglet

ICOON

jaloersmakend elegant
schroeven haar glanzend gelakte vingers
de dop op het flesje
gedachteloos liggen haar handen
daarna in haar schoot
wachtend op aanbidders
sois belle et tais toi
is haar motto
haar leven in dienst
van vergankelijke schoonheid


©Margriet Lenglet

BOEK

mijn leven
is als met citroen geschreven
onzichtbaar
tot mijn adem het verzucht
en nieuwe zinnen 
leesbaar maakt

zolang de adem
de woorden kleuren blijft
is de slotregel verholen


©Margriet Lenglet

KINDEREN

in de buik
op de buik
in de buggy
aan de hand
op de fiets
uit het huis
uit het land

niet als een pijl uit de boog
gaat het kind
maar als een pleister
die pijnlijk langzaam
wordt weggetrokken
van de huid
die teer en onaanraakbaar
achterblijft



©margrietlenglet

VERLANGEN

de bomen zijn
twee jaar geleden gekapt
het uitzicht bestaat
al ruim honderd weken

onaangekondigd worden ze
een gat in de horizon
een gemis
een gebrek aan luwte 
en geborgenheid
op zoek als ik ben
naar een omgevende schoot

©margrietlenglet

VERTREK

minutieus vermijd ik
quasi nonchalant
de dreigende schaduw
van het aangekondigde gemis

zingend veins ik de eeuwige dag
en koester me argeloos in
de overgebleven zon van samen


©margrietlenglet

LEERSCHOOL

hier staan
op de grond
in de stroom
van de klank
niet vormend maar volgend
binnen en buiten
nieuwsgierig luisterend
binnen en buiten
zielsgewijs bewegend
binnen en buiten

is het zingen?
is het leven?

©margrietlenglet

 

WATALS

het sinistere monster van watals
sluipt stil de slaapkamer in
rolt zich behaaglijk in bedden
en zoemt met zure zinnen
de slaap verwoestend weg

wat als 
zegt hij
wat als het morgen regent
wat als 
wat als je je voet verstuikt
wat als 
wat als de dood nabij
wat als 
zegt hij

elk antwoord verorbert hij
als voer voor weer een vraag



©margrietlenglet

STILSTAAN

drie dagen zon
en het wordt stil

de gekleurde bomen
houden hun adem in
de moedermerels
sparen hun vleugels
zij willen blijven
zoals ze zijn
bloeiend en zorgend
onveranderlijk

maar in hun hart
weten ze van nature
dat even onvermijdelijk
als de regen komt
de jonkies zullen groeien
en de bloesem zal verwelken

©margrietlenglet

SOMBER

als de put
maar diep genoeg is
en de bodem
niet in zicht
blijf ik vallen
tot mij te binnen schiet
dat ik dans en
zwierend
in een onbegrensde ruimte
mijn eenmalige leven leef

©margrietlenglet

ALLEDAAGS

over de zon
is alles al geschreven
over de liefde ook

de koestering en
het teveel
het gemis en
de overdaad

de zon en de liefde

en telkens weer 
worden we omarmd
door hun licht
en vergeten we
de pijn van onze zoektocht 
naar hun bestaan


©margrietlenglet

COPYRIGHT

de woorden zijn
van ons allemaal

geschreven of gezongen
gedacht of uitgesproken
ze lijken op elkaar
maar ik is voor ieder
een ander
en liefde is
gekoesterd worden of
een romantische illusie


de woorden zijn
van ons allemaal
maar jouw woorden 
zijn de mijne niet



©margrietlenglet

KOPPEL

de weg van hoofd
naar hart daalt
en zou dus gemakkelijk
te bewandelen moeten zijn
ware het niet
dat het koersvaste
heldere
bestendige
hoofd
liever geen bezoekjes
aflegt bij een
onvoorspelbaar
raadselachtig
grillig hart

wat dacht je van
een ontmoeting
halverwege
bij de gastvrije
verbindende
herberg van de stem


©margrietlenglet

PANIEK

de regen ruist
de dag wacht

in de koestering
van de nog warme nacht
is er krant en
koffie op bed

traag tast mijn hand
en veegt
de koffie in bed
kussen doorweekt
matras ook

de dag wacht niet langer
de krant blijft ongelezen


©margrietlenglet