dinsdag 24 mei 2016

SPROOKJE


toen de dood 
eindelijk gevangen was
opgeborgen en weggestopt
werd er uitbundig gefeest
 
voor even

aan het onstuimige bal
kwam geen einde 
eeuwig leek het hoogtij
vreugdeloos werd
het gebrek aan horizon


ik wilde huilen van verlangen
naar laagwater en verschiet
maar de tijd bestond niet meer








Geen opmerkingen:

Een reactie posten