SPROOKJE
toen de dood
eindelijk gevangen was
opgeborgen en weggestopt
werd er uitbundig gefeest
voor even
aan het onstuimige bal
kwam geen einde
eeuwig leek het hoogtij
vreugdeloos werd
het gebrek aan horizon
ik wilde huilen van verlangen
naar laagwater en verschiet
maar de tijd bestond niet meer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten